Historia Klubu
Ruch RadzionkówNajważniejsze
informacjeRuch Radzionków to jeden z najstarszych klubów sportowych na Górnym Śląsku, a także jeden ze starszych w Polsce, który istnieje do dziś. Jego korzenie sięgają roku 1919, kiedy to grupa miejscowych działaczy społecznych postanowiła powołać do życia polskie stowarzyszenie pod nazwą Towarzystwo Gier i Zabaw wzorowane na niemieckich “Spiel und Turnverin” (co w dosłownym tłumaczeniu znaczy dokładnie towarzystwo gier i zabaw). 14 sierpnia 1919 roku, a więc na dwa dni przed wybuchem I powstania śląskiego w lokalu pana Nowaka w Radzionkowie odbyło się zebranie organizacyjne polskiej organizacji sportowej, która przyjęła wspomnianą wcześniej nazwę. Tu możemy oddać głos sprawozdawcy z tamtego okresu, który tak nakreślił atmosferę tego dnia “… zwołującym zebranie założycielskie był Rudolf Poloczek, który w swoim zagajeniu stwierdził, że wymogiem czasu jest utworzenie w Radzionkowie podobnie jak w innych miejscowościach na Śląsku, polskiej organizacji sportowej i towarzyskiej, aby z jednej strony przeciwstawić się istniejącej w Radzionkowie niemieckiej organizacji “Spielverein”, a z drugiej strony, aby nasza polska młodzież mogła się skupić w jednym związku, który pielęgnowałby ducha polskiego pod względem umysłowym i sportowym…”.
W powstaniu, które wybuchło niebawem wzięło udział wielu z założycieli klubu.
28 maja 1920 roku po niespełna dziewięciomiesięcznej działalności podczas walnego zebrania podjęta została uchwała o zmianie nazwy na Towarzystwo Sportowe Ruch Radzionków. Rozważano też następujące możliwości: Piast, Radzin, Żymierski, Jastrząb.
Dnia 8 sierpnia 1920 roku na spotkaniu 135 klubów powołano zarząd Górnośląskiego Związku Piłki Nożnej. Zatwierdzono także terminarz i regulamin rozgrywek, które odbywały się w trzech klasach o mistrzostwo obwodu i mistrzostwo Śląska. Z obwodu bytomskiego, do którego została przydzielona drużyna Ruchu awans do najwyższej klasy rozgrywkowej, czyli “klasy A” uzyskała drużyna Poniatowski Szombierki (protoplasta obecnych Szombierek Bytom) pozostawiając w pokonanym polu nie tylko radzionkowian, ale też bardzo popularną wtedy drużynę Polonii Bytom. W tym czasie umarł twórca Ruchu Rudolf Poloczek, zaś w II powstaniu śląskim zginął działacz Krzykawski.
Prawdziwy rozwój klubu rozpoczął się dopiero po utworzeniu województwa śląskiego. Jednak już w 1921 roku w mistrzostwach powiatu tarnogórskiego obok drużyn Zgody Repty, Przedświtu Czarna Huta, Unii Strzybnica, Iskry Lasowice, Odry Miasteczko Śląskie i Śląska Tarnowskie Góry biorą udział aż dwie drużyny Ruchu Radzionków.
0
Historyczna liczba sekcji
0
Miejsce w tabeli wszechczasów Ekstraklasy
0
Liczba rozegranych meczów w Ekstraklasie
Niestety o działalności klubu w latach 20-tych niewiele wiadomo. Nie zachowały się prawie żadne dokumenty klubowe, a lokalna prasa nie była zainteresowana działalnością takich klubów jak Ruch. Istniejący już wtedy Głos Radzionkowski raczej rzadko podawał dokładne opisy i wyniki zmagań sportowych koncentrując się raczej na informacjach o imprezach sportowych. W latach 30-tych sytuacja ulega już poprawie, zaś w 1933 roku Ruch posiadał już własny kompleks sportowy. Oddajmy znowu głos ówczesnej prasie czyli “Głosowi Radzionkowskiemu”: “15 października 1933 uroczyście otwarto stadion sportowy w Radzionkowie, który powstał z inicjatywy naczelnika gminy Radzionków Jerzego Ziętka oraz przy wydatnym wysiłkom i wielkim wkładzie lokalnych władz sportowych i dodatkowym środkom uzyskanym z Funduszu Pracy, dzięki którym mogło znaleźć zatrudnienie 200 bezrobotnych. W ceremonii oprócz zgromadzonych tłumów uczestniczył wojewoda śląski Michał Grażyński, którego imieniem nazwano powstały stadion”.
W 1935 roku dalsze występy radzionkowskiego Ruchu na stadionie im M. Grażyńskiego stanęły pod znakiem zapytania. Decyzją ówczesnych władz wojewódzkich stadion został przekazany utworzonemu w lecie 1935 roku przez władze państwowe Klubowi Sportowemu “Strzelec” Radzionków. Przyczyną tej decyzji była chęć wtopienia Ruchu do powstałego Strzelca. Reakcja działaczy i sympatyków Ruchu była natychmiastowa. Już 1 września T.S. Ruch Radzionków urządził wielki turniej z okazji otwarcia własnego boiska zbudowanego w przeciągu 6 tygodni przez bezrobotnych członków klubu. W dowód poparcia i identyfikacji z Ruchem, a nie Strzelcem miejscowa ludność przybyła w dotąd niespotykanej liczbie 4 tysięcy. Zarząd klubu w jednym z numerów “Głosu Radzionkowskiego” złożył specjalne podziękowanie: “Zarząd Towarzystwa Sportowego Ruch wyraża wszystkim tym, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do wybudowania tej okazałej placówki sportowej – staropolskie “Bóg zapłać”. Pod hasłem “Praca ludu dokona cudu” wybudował sobie Ruch ładne boisko sportowe w samym centrum Radzionkowa.” Przy tak jasnym określeniu sportowych sympatii radzionkowian działalność Strzelca nie miała przyszłości i już 29 września 1935 roku klub ten został rozwiązany. Jak widać klub musiał się borykać także z ówczesnymi władzami polskimi, które niejako na siłę chciały go zrzeszyć z innymi propaństwowymi organizacjami sportowo-patriotycznymi.
Jak już wcześniej podkreślono, o wynikach Ruchu nie można dużo napisać, ale wiadomo jest, że co najmniej od 1932 roku występował on w ówczesnej B lidze, która jest odpowiednikiem III ligi (nazewnictwo po reformie rozgrywkowej z 2008 roku) by w 1936 roku zdobyć jej mistrzostwo i do 1939 roku występować w ówczesnej klasie A, która jest odpowiednikiem dzisiejszej II ligi Piłkarze Ruchu zajęli wysokie jak na beniaminka 5 miejsce. Rok później plasują się “oczko” niżej, a w ostatnim sezonie w roku swego 20-to lecia opuszczają szeregi klasy A. Oprócz tego nasza drużyna rozegrała szereg bardzo popularnych wtedy meczy towarzyskich zarówno z krajowymi potentatami, jak ówczesny Ruch Hajduki Wielkie, któremu uległa w 1938 roku 2-10, AKS Chorzów 2-4 w 1937 roku, czy też Śląsk Świętochłowice, z którym wygrała 3-2 rok wcześniej. Oprócz tego spotykała się towarzysko z drużynami zza “granicy”, jak SV Dombrowa Beuthen, z którą wygrała 5-3 czy SV Oberhutten Gleiwitz, którą także pokonała w stosunku 4-1. Drużyna nasza brała też udział w popularnym wtedy na Śląsku pucharze “Siedmiu Groszy”, w którym spotykała się z takimi drużynami jak Śląsk Tarnowskie Góry, Saturn Wojkowice, Fortuna Brzozowice, Strzelec Szarlej, Brynica Kamień czy KS Brzeziny.
W latach 1940-1945 funkcjonował w Radzionkowie klub założony przez Niemców Sportverein TUS Radzionkau, który grał na zapleczu ówczesnej gauligi śląskiej.
Po wojnie już 25 marca 1945 postanowiono reaktywować rozgrywki piłkarskie na Górnym Śląku.
Postanowiono wyłonić drużyny, które wezmą udział w rozgrywkach klas A, B i C. Zmagania miały się toczyć w 4 grupach:
– chorzowskiej (12 drużyn),
– katowickiej (10 drużyn),
– mysłowickiej (10 drużyn),
– bytomskiej (6 drużyn).
Ruch trafił do grupy bytomskiej, gdzie zajął trzecie miejsce, co pozwoliło do gry w ówczesnej klasie B. Rok 1946 to mecze w klasie B, w których zajmują 6 miejsce, a rok później wygrywają ją, co powoduje że w roku 1948 występują w klasie A, która jest odpowiednikiem dzisiejszej II ligi. Niestety, słaba postawa powoduje, że zajmują w niej dopiero przedostatnie, 10 miejsce. Sezon roku 1949 radzionkowianie zakończyli w ścisłej czołówce klasy A. Zaś Radzionków rozsławił jego ówczesny gracz Szołtysik, który podczas wygranego 7:0 meczu Śląsk-Warszawa strzelił 3 gole. Warto podkreślić, że grał przeciwko występującemu wtedy w drużynie Warszawy Kazimierzowi Górskiemu, który później stał się najbardziej utytułowanym polskim trenerem i twórcą największych sukcesów naszej reprezentacji.
W roku 1950 piłkarze z Radzionkowa zakwalifikowali się do rozgrywek finałowych o mistrzostwo klasy A, mających wyłonić reprezentanta do walki o awans do II ligi (obecnie pierwszej). W turnieju półfinałowym zostawili w pokonanym polu Budowlanych Mysłowice, Ogniwo Cieszyn i Górnika Dębienko by w finale ulec drużynie obecnej Concordii Knurów 1-3.
W 1951 Ruch wygrał swoja klasę A i przystąpił do eliminacji do II ligi W pierwszym spotkaniu dwumeczu uległ Stali Zawiercie 3-1, by w rewanżu pokonać ją 5-0. W drugim pokonał Stal Nowy Bytom 1-0 na wyjeździe i 3-0 u siebie. Finałowe rozgrywki to mecze z Kolejarzem Świdnica, Górnik Ruda Śląska, Ogniwem Wrocław i Unią Racibórz w których piłkarze zdobywają pierwsze miejsce i awans do II ligi!
Tym samym w 1952 roku popularne “Cidry” występują po raz pierwszy w swojej historii na szczeblu ogólnopolskim. Rywalizują tam z takimi klubami jak obecna Odra Opole, Górnik Wałbrzych, Zagłębie Sosnowiec, Szombierki Bytom, Górnik Zabrze, Concordia Knurów, Naprzód Lipiny, Stal Wrocław i Lechia Zielona Góra. Zajmują tam dobre 5 miejsce, ale reorganizacja rozgrywek skazuje nas na degradację i na grę w nowo powstałej Lidze Śląskiej.
W 1953 roku zajmujemy tam 3 miejsce, a ligę wygrywa Górnik Zabrze, który od tego momentu rozpoczyna swoja drogę ku wielkiej chwale.
Rok 1954 to 4 miejsce w Lidze Śląskiej, zaś rok 1955 to 2 miejsce i tylko 2 punkty straty do jej zwycięzcy Podlesianki Katowice.
W 1956 roku Ruch zajmuje 4 miejsce, a rok później wygrywa swoją grupę i staje do eliminacji o II ligę. Rywalizuje tam z drużynami Legii Krosno, Włókniarza Pabianice i Unii Oświęcim, lecz zajmuje w turnieju finałowym dopiero 3 miejsce i nie uzyskuje awansu.
Rok 1958 to 8 miejsce, a rok później 10, które niestety powoduje, że spadamy z ówczesnej Ligi Śląskiej do klasy A, co jest o tyle smutne, że dzieje się to na 40-lecie istnienia klubu.
Niemniej sezon 1960 to nasze bezapelacyjne zwycięstwo i powrót w szeregi Ligi Śląskiej. W następnym sezonie gramy słabo i zajmujemy 9 miejsce, które każe nam rozgrywać baraż o utrzymanie z rezerwami Ruchu Chorzów, które niestety przegrywamy.
Rok 1962 to gra w klasie A i 2 miejsce za Rozbarkiem Bytom, a rok 1963 to 1 miejsce i powrót do Ligi Śląskiej.
Sezon 63/64 to 3 miejsce w Lidze Śląskiej i wielkie apatyty na awans do II ligi w następnym sezonie, lecz w sezonie 64/65 zajmujemy 10 miejsce w tabeli i ponownie opuszczamy Ligę Śląską
W sezonie 65/66 plasujemy się na 2 miejscu za rezerwami Szombierek Bytom, by rok później wygrać A klasę i wrócić do Ligi Śląskiej.
Zostajemy w Lidze Śląskiej 2 lata zajmując za pierwszym razem 10 miejsce, a rok później 15, co skutkuje naszym spadkiem do nowo utworzonej IV ligi na długie 20 lat. Co gorsza fakt ten ma miejsce w momencie kiedy klub obchodzi swoje 50-lecie.
1969 - 1989
IV LIGAW tym okresie ma miejsce ważna rzecz, a mianowicie 16.VI. 1973 roku został oddany do użytku stadion przy ulicy Narutowicza 11, gdzie swoje mecze drużyna Ruchu Radzionków rozgrywa do dziś, a który opuści z końcem sezonu 2017/18.
W 1989 roku po zajęciu pierwszego miejsca czekała nas batalia w postaci baraży do III ligi. Naszymi rywalami były kolejno drużyny: Unii Oświęcim, Grębałowianki Kraków i Orląt Reszel.
Po pokonaniu tych wszystkich przeszkód drużyna z Radzionkowa melduje się po 20 latach w III lidze.
1989 - 1996
III LIGAW sezonie 89/90 zajmujemy 15 miejsce, mimo, że pierwszej porażki doznajemy dopiero w dziewiątej kolejce spotkań z GKS-em Tychy. Słaba postawa wyjazdowa zaowocowała tym, że uplasowaliśmy się dopiero na tym miejscu. Następny rok to 14 lokata w ligowej tabeli.
Sezon 91/92 to wielkie nadzieje i zacięta walka o II ligę z GKS Tychy. Do historii przeszedł mecz w przedostatniej kolejce, gdzie obie drużyny spotkały się przy ponad 10 tysięcznej widowni i gdzie Ruch po dramatycznym meczu pokonał tyszan 2-1. Niestety w ostatniej kolejce przegrywamy 0-1 w Niedobczycach i to GKS Tychy cieszy się z awansu.
Kolejny sezon to słaba postawa drużyny i 13 miejsce, które spowodowałoby spadek do IV ligi, lecz likwidacja Zagłębia Sosnowiec uratowała nasz klub przed degradacją.
Następne lata to odmłodzenie składu i powolny marsz w górę tabeli, aby w końcu w sezonie 1995/96 po 44 latach ponownie awansować do II ligi.
1996 - 1998
II LIGAA więc stało się. Po 44 latach Radzionków ponownie w II lidze. Na inaugurację spotykamy się ponownie jak prawie pół wieku wcześniej z drużyną Szombierek Bytom którą pokonujemy 2-1. Ostatecznie zajmujemy 6 miejsce.
W następnym roku nikt nie stawiał na drużynę z Radzionkowa jednak to my zdobywamy pierwsze miejsce pozostawiając w pobitym polu takie drużyny jak Aluminium Konin, Polonia Bytom czy Krisbut Myszków.
1998 - 2001
EkstraklasaPierwszy raz w historii nasza drużyna dostąpiła zaszczytu gry w elicie krajowej piłki. Inauguracyjne spotkanie z Widzewem Łódź zobaczyła 10 tyś widownia a zwycięstwo 5-0 nad utytułowanym rywalem osłupiło całą piłkarską Polskę. Potem przyszły okazałe zwycięstwa nad ŁKSem Łódź czy Lechem Poznań którego w ostatniej kolejce pozbawiamy szansy na grę w Lidze Mistrzów. Pierwszy sezon w Ekstraklasie kończymy na 6 miejscu jako najlepsza drużyna z Śląska.
Kolejny rok nie jest już tak wspaniały ale zwycięstwa 4-1 nad krakowską Wisłą czy nad Lechem Poznań mają także swój wymiar. Ten rok to 10 miejsce i nadzieje na lepszą grę w przyszłym sezonie.
Niestety, słaba postawa drużyny powoduje że cały sezon balansujemy na niebezpiecznej granicy spadku by w ostatnim meczu w Płocku przegrać 3-6 z miejscową Wisłą i pożegnać się jak na razie z piłkarską elitą w naszym kraju.
Po spadku z EKSTRAKLASY CZYLI XXI WIEK
Następne 2 lata to nasz pobyt w II lidze, gdzie po pierwszym sezonie zajmujemy 8 pozycję by w następnym roku znowu zaznać koszmaru spadku, tym razem z II ligi.
Sezon 2003/04 rozpoczynamy tam, gdzie przybyliśmy 14 lat wcześniej czyli w III lidze. Ten rok to środek tabeli i nadzieja na walkę o II ligę w przyszłym roku. I nie pomyliliśmy się. Walka trwała do samego końca lecz ostatecznie zajmujemy 4 miejsce i nie nam przychodzi cieszyć się z awansu. Niestety, następny sezon to walka do samego końca, tylko że o utrzymanie w III lidze. Porażka z Lechią Zielona Góra w ostatniej kolejce 0:2 powoduje, że opuszczamy tym razem III ligę.
Lata 2006-2008 to gra w IV lidze, przy czym pierwszy sezon to nasze zwycięstwo w lidze, lecz niestety porażka w barażach z Koszarawą Żywiec 0:1 i 0:3 daje awans tej drugiej, a sezon 2007/08 to drugie miejsce w tabeli i przepustka dla zwycięscy rozgrywek czyli GKS Tychy do baraży.
Potem jednak nastąpiły lata ponownego wspinania się aż na zaplecze Ekstraklasy. Drugie miejsce dało awans do nowoutworzonej trzeciej ligi (GKS Tychy awansował do nowej drugiej), a potem rok po roku drużyna zostawiając daleko w polu rywali, przebiła się najpierw do drugiej, a potem do pierwszej ligi.
W sezonie 2010-11 na zapleczu Ekstraklasy zajmujemy dziewiąte miejsce, rok później powtarzając to osiągnięcie. Niestety problemy finansowe klubu stają się przyczyną wycofania z rozgrywek i ustąpienia prezesa Tomasza Barana.
Ruch na rok znika z piłkarskiej mapy Polski, by wrócić do rozgrywek dopiero w sezonie 2013-14 w trzeciej lidze śląskiej. Budowana od zera drużyna nie sprostała jej wymaganiom, i dostając się po sezonie zasadniczym od grupy spadkowej, zajmując w niej czwarte miejsce, spadła do czwartej ligi..
W sezonie 2014-15 “Cidry” wygrały czwartą ligę, ulegając jednak w barażu o awans do ligi trzeciej LKS Bełk (1:2 na wyjeździe i 1:3 u siebie). W kolejnych dwóch sezonach zajęły drugie miejsca, dwa razy będąc wyprzedzonymi przez Gwarka Tarnowskie Góry. By w końcu w sezonie 2017-18 wygrać wreszcie pierwszą grupę i po barażach z Polonią Bytom (1:1 na wyjeździe i 2:1 u siebie) wywalczyć uprawnioną promocję do trzeciej ligi.
Drugi mecz barażowy z Polonią był zarazem ostatnim rozegranym na stadionie przy ulicy Narutowicza 11 w Bytomiu-Stroszku. Kupiony w licytacji komorniczej przez prywatnego przedsiębiorcę stadion z początkiem lipca 2018 roku jest burzony, a żółto-czarni w trzeciej lidze w roli gospodarza grać będą jesienią na wynajmowanym stadionie by od wiosny przenieść się na nowe boisko przy Szkole Mistrzostwa Sportowego w Radzionkowie.
Nie tylko Piłka NOŻNA
Lecz Ruch Radzionków to nie tylko piłka nożna. Przez te wszystkie lata działało w naszym klubie wiele innych sekcji sportowych. Zaliczają się do nich działająca w latach 1949-67 sekcja bokserska, której największymi osiągnięciami była gra w III lidze.
Sekcja podnoszenia ciężarów działała w latach 62-69.
Sekcja szermiercza w latach 57-62.
Sekcja kolarska w okresie 1954-75 z naszym najbardziej utytułowanym zawodnikiem czyli Lucjanem Lisem, który był medalistą olimpijskim.
Sekcja piłki ręcznej działała od 1949 do 2006 roku.
Tak przestawia się historia Ruchu Radzionków od chwili założenia po czasy najnowsze.
Streścił: Arapacho (uaktualnił Tomek).
Historia ta powstała dzięki uprzejmości pana Wojciecha Cieszyńskiego, bez którego pomocy nie było by możliwe dotarcie do wielu tabel ligowych oraz faktów i wycinków prasowych, które opisują dzieje naszego ukochanego klubu.